Ponad pół wieku na wielkiej muzycznej scenie. Musica Elettronica Viva – pierwsza i do dziś działająca formacja, która w improwizatorski proces twórczy wprzęgła elektronikę.

MEV powstała w Rzymie, w 1966 roku w małym pokoju z widokiem na Panteon. Jej członkowie zapraszali do wspólnego muzykowania artystów bez względu na ich stylistyczną przynależność, łączyli imigrantów w wiecznym mieście z włoskimi twórcami. Pragnąc pójść drogą Cage’a i Tudora sięgnęli nie tylko po instrumenty klasyczne i syntezatory, ale również po zwyczajne przedmioty życia codziennego – sprężyny łóżkowe, tafle szkła, blaszane puszki, gumki, zabawkowe pianina i najróżniejsze metalowe obiekty.

Mawiali, że każdy przedmiot brzmi, a ich wzmocnione kontaktowymi mikrofonami brzmienie może być pełnoprawną materią muzyczną. Silnie zaangażowani politycznie, szukali nowych, anarchizujących form improwizacji.

W imię kolektywu MEV porzuciła zapisy nutowe, zrezygnowała z określenia muzycznego przywództwa i zastąpiła je twórczą wspólnotą, w której nie miało już znaczenia, kto, co i kiedy, ale to jak tworzy się największa ich zdaniem wartość – subtelna więź pomiędzy muzykami. Pisali lewicowe manifesty improwizacji, wzywali do swobodnego, wolnego tworzenia bez balastu przeszłości, za to w oparciu o uprzednio przedyskutowane konceptualne podstawy.