Trevor Watts i Veryan Weston działają na europejskiej scenie muzyki improwizowanej od ponad 40 lat.
Lauren Newton to wokalistka amerykańska z kręgów awangardowego jazzu i muzyki współczesnej, od 1974 mieszka w Europie, była współzałożycielką Vienna Art Orchestra, z którą występowała do 1989. Wraz z Bobbym McFerrinem, Jeanne Lee, Urszulą Dudziak i Jay Clayton tworzyła Vocal Summit w 1982. Jej płytowy debiut Timbre (1983) zdobył prestiżową nagrodę Niemieckich Krytyków Płytowych. W 1998 brała udział w międzynarodowej konferencji „Frau Musica (nova)” w Musikhochschule w Kolonii.
Joëlle Léandre to francuska kontrabasistka, improwizatorka, kompozytorka, jest jedną z wiodących postaci nowej muzyki w Europie. Wykształcona klasycznie, występowała z takimi zespołami muzyki współczesnej, jak l’Itinéraire, 2e2m, czy Ensemble Intercontemporain Pierre’a Bouleza. Współpracowała z Mercem Cunninghamem i Johnem Cage’em, który specjalnie dla niej pisał utwory – podobnie jak Giacinto Scelsi, Philippe Hersant, José-Luis Campana, Betsy Jolas i 40 innych kompozytorów. Pisała muzykę dla teatru, tańca, do multidyscyplinarnych performansów. Wykładała w słynnym Mills College, Oakland, CA. Zapraszana była do najbardziej prestiżowych sal Europy, obu Ameryk, Azji.
Myra Melford to pianistka, kompozytorka, stypendystka Guggenheima. Czerpie inspiracje z szerokiego spektrum kulturowych i duchowych tradycji – pism 13-wiecznego perskiego poety Rumiego, urugwajskiego dziennikarza Eduardo Galeano, mądrości buddyzmu zen, czy Indian Huichol w Meksyku, muzyki Henry’ego Threadgilla, Jaki Byarda, Dona Pullena. Dźwiękowo te poszukiwania wyrażają się w szerokiej palecie środków i poszerzaniu instrumentarium – wykorzystuje harmonium, instrumenty elektroniczne, amplifikacje ledwo słyszalnych dźwięków z wnętrza fortepianu, dodając elementy muzyki indiańskiej, kubańskiej, bliskowschodniej, afrykańskiej, europejskiego i amerykańskiego jazzu, czy eksperymentalnej muzyki współczesnej. Nie zapomina o swoich chicagowskich korzeniach i tradycji bluesowej. Tworzy nie tylko dialog ponadkulturowy, ale także przestrzeń dla działań multimedialnych, współpracując z aktorami, choreografami, artystami sztuki wideo. Od swojego debiutu na nowojorskiej scenie Downtown wydała ponad 20 płyt i wzięła udział w nagraniach 40 innych. Ma na swoim koncie liczne nagrody i wyróżnienia. Od 2004 wykłada na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley muzykę współczesną i improwizowaną.
Trevor Watts i Veryan Weston działają na europejskiej scenie muzyki improwizowanej od ponad 40 lat.
Ponad pół wieku na wielkiej muzycznej scenie. Musica Elettronica Viva – pierwsza i do dziś (..)
Obaj twórcy mają za sobą długoletnią współpracę, a do tegorocznego koncertu zaprosili artystkę młodego pokolenia, Joannę Dudę.
Núria Andorrà studiowała w Hochschule für Musik w Karlsruhe, gdzie obecnie prowadzi studia doktoranckie dotyczące swobodnej improwizacji w muzyce współczesnej.
Lauren Newton to wokalistka amerykańska z kręgów awangardowego jazzu i muzyki współczesnej (..)
Liquid Trio to młody kataloński zespół na europejskiej scenie muzyki improwizowanej.
Podobnie jak artystyczna rezydentka Ad Libitum w 2017 roku, Joëlle Léandre, Barry Guy jawi się jako muzyk idealny, który dysponując mistrzowskimi (..)
Kawalerów Błotnych na festiwalu Ad Libitum nie trzeba przedstawiać. Jeden z nich ten festiwal zakładał i niejednokrotnie wspólnie (..)
Improwizacja to konfrontowanie się z najbardziej osobistą sferą własną i partnera, z którym dzieli się scenę. Szczególnego wymiaru (..)
Niewielu jest muzyków na świecie potrafiących z równą wirtuozerią szybować na skrzydłach inwencji w swych improwizacjach (..)
Zjawiskowy duet Saadet Türköz - urodzonej w Turcji śpiewaczki, której korzenie rodzinne i muzyczne wyrastają z kultury górskich ludów (..)
Charlotte Hug jest altowiolistką i wokalistką tworzącą performanse przekraczające granice stylów i estetyk. Lucas Niggli, to jeden z najbardziej wszechstronnych wirtuozów (..)
Najstarsza europejska orkiestra improwizująca, powołana do życia przez Alexandra von Schlippenbacha ponad pięć dekad temu.
Błękitny całun jest refleksją na temat conditio humana, na temat cierpienia i przemocy, które nie przestają kształtować naszego świata.
Niektóre zespoły stworzone przez Alexandra von Schlippenbacha stały się kluczowe dla historii europejskiej muzyki improwizowanej.
Maciej Garbowski – kontrabasowa podstawa tria RGG, to artysta dostrzeżony i doceniony (..)
Muzyka jest częścią życia, ożywia je, włącza się w nie, ale życiem samym w sobie nie jest. Naszą muzyką raczej szukamy brzmień (..)
W 2016 roku obchodziła 40-lecie swej pracy artystycznej, dzięki której stała się jedną z najwspanialszych postaci sceny muzyki improwizowanej na świecie.
Kiedy zapytaliśmy Agustíego Fernándeza czego oczekuje od spotkania z grupą polskich improwizatorów, odpowiedział: „Żadnych oczekiwań, planów, rozkładu jazdy (..)
Pierwsze nagrania tria Agustíego Fernándeza, Barry’ego Guya i Ramóna Lópeza powstały w 2004 roku (..)
Pierwszy w Polsce koncert legendarnej London Jazz Composers’ Orchestra Barry’ego Guya, która przez lata była jego warsztatem poszukiwań równowagi między improwizacją a zapisanym materiałem.
Stworzona przez „Butcha” Morrisa metoda „conduction” – jeden z najbardziej oryginalnych sposobów łączenia (..)
Argentyński zespół stworzony przez cenionego w świecie kompozytora Alejando Iglesiasa Rossiego, złożony z muzyków o gruntownym klasycznym wykształceniu (..)
Mateusz Kołakowski uznany był wówczas za „cudowne dziecko” polskiego jazzu. Od 12. roku życia regularnie (..)
Włoski mistrz violi da gamba – Paolo Pandolfo – w fascynujący sposób przybliża świat muzyki dawnej.
Widziałem najlepsze umysły mego pokolenia wyniszczone obłędem, głodujące rozhisteryzowane nagie, to pierwsze słowa ...
Bogusław Kierc, głos / Szabolcs Esztényi, fortepian / Dawid Lorenc, taniec 23.10.2010, Warszawa, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Sala Laboratorium
